Hoe triest kan je week beginnen?
Het ene moment zit je nog te lachen met de nieuwe ‘Bekende Vlaming’, enkele weken later krijg je het droeve nieuws te horen dat hij overleden is.
Maandagochtend, 26 januari wilde ik net Ilah aan Magda, onze onthaalmoeder, geven zodat ze weer een fijne dag tegemoet kon gaan. Maar net nadat ze ons had meegedeeld dat Eddy, haar man, in het weekend naar het ziekenhuis was gebracht kreeg ze een telefoontje van het ziekenhuis. Het was slecht en totaal onverwacht nieuws..
Later op de dag kregen we te horen dat Eddy ‘s ochtends in zijn slaap een hartstilstand had gekregen. Dankzij een ruilhart was zijn leven al zo’n 15 jaren verlengd, maar 2 jaar geleden kwamen er ook nog nierproblemen bij. Ondanks alles was hij altijd in voor een (flauwe) mop, zat hij graag tussen de kindjes en deed hij veel sociaal werk.
Ilah vond het niet erg om bij oma en opa te gaan, hoe zou je zelf zijn. Jurgen en ik waren totaal overdonderd en onze maandag is als in een waas voorbijgegaan.
Zaterdag is hij ten grave gedragen. Magda had in een eerste opwelling gezegd dat het allemaal simpel moest zijn, geen tralala.. maar ze was even vergeten hoeveel mensen hen graag zien. Mooie bloemen ten afscheid, en vele mensen ter troost.
Maar de grootste troost voor Magda was wel de aanwezigheid van al haar kindjes, denk ik. Want ergens was Eddy toch een beetje een opa voor onze kleintjes.
Magda mag nog een tijdje niet werken van K&G, maar toch heeft ze gevraagd eens langs te komen. Want ja, er stond ook net een verhuis gepland deze week. Een groter huis, met veel meer plaats om te spelen en een grote tuin om in te ravotten.. en de gedachte aan Eddy, die is ook mee verhuisd…
Eddy Poep
°21-07-1948 +26-01-2009