Zaterdag hadden we voor de laatste keer dit jaar een afspraak in de Werf. We keken er naar uit want de muziek van deze Puertoricaanse singer-songwritergitarist zou ons wel kunnen verwarmen..
Pitlord was een beetje lang blijven hangen bij Nellie in de Hermelijn (Magic is weer hip), en aan de overkant zijn we nog uitleg gaan vragen over ophangsystemen voor kaders, zodat we onze “kunstmuur†kunnen volhangen en bijgevolg was het al bijna 19u tegen dat we thuis waren. Snelsnel nog eten klaarmaken en binnenspelen en dan de fiets op richting Molenstraat. Het kwam slecht uit dat er niemand was bij de vestiaires, want de temperatuur in de zaal zou nog stijgen..
De opwarming heeft een paar liedjes geduurd, dan werd er ineens een bekend melodietje ingezet en iedereen was mee.. 🙂
We hadden Gabriel Rios al van ver gezien en gehoord op TW Classic, hij trad er als opener op, maar in de Werf is zo’n optreden toch net iets intiemer.
Er stond ook een intussen voor ons bekend gezicht op het podium: Rodrigo Fuentealba, een fantastische Chileense electrische gitaarspeler die we al eerder op het podium gezien hadden, eveneens op TW Classic. Hij speelt namelijk ook bij Novastar en was dus 2 keer te genieten die dag. Hij was ook al te genieten tijdens ‘live muziekcafé-tv-optredens’ en na een beetje opzoekwerk (leve internet) blijkt dat zijn agenda een puzzelwerkje is want hij is bij een veelvoud van groepen te bewonderen on stage.
Rios weet zijn mensen te kiezen want het waren stuk voor stuk keigoeie muzikanten. De hits werden afgewisseld met minder bekende nummers en Engels-Spaanse lessen waren gratis. We hebben ook een gloednieuw nummer meegekregen: de tekst was nog niet geschreven en werd dus terplekke verzonnen, het is goed dat hij dat laten weten had want niemand had het gemerkt, ‘I’m a good faker’ was niet gelogen.
Hoewel we in een cultureel centrum in het koude Aalst zaten hadden we eerder het gevoel dat we in Havana Club vertoefden met een lekkere rumcocktail in de hand. De belichting en de sfeer waren er althans helemaal naar gemaakt en er zat leven in de brouwerij. Het probleem met CC’s is dat je niet meteen durft je recht te zetten en te beginnen shaken, maar je voelt wel hoe je buurman in zijn stoel zit te dansen.
Het optreden werd afgesloten met een staande ovatie… tot ze terug kwamen voor een bis. We hebben nog 2 extra nummers gekregen, en opnieuw een staande ovatie, tot Rios alleen terugkwam voor een tris. Pas toen het nummer gedaan was had ik door dat het nog een ‘fake-nummer’ was maar dat deed niets af aan het feit dat we een keigoeie groep hadden gezien die ons een heel weekend warm zou houden. 😀
Halfweg het optreden klonk ‘Broad Daylight’ en Pitlord liet me weten dat hij kiekenvel kreeg.. het refreintje zit nog in ons hoofd en wordt regelmatig ingezet. Ik had het eerder voor ‘Catastrofe’ want toen zat ik te shaken in de stoel ;-).
We hebben niet getwijfeld en na het optreden hebben we meteen de ceedees gekocht. Ghostboy (limited edition met dvd) en ‘en Vivo’, een live-cd. We hebben er ook een poster bijgekregen (die was normaal te koop) die iedereen kreeg bij aankoop, en Rios was zo vriendelijk geweest ze allemaal te signeren! Pitlord vroeg zich al af waar we diene nog gaan hangen, maar we vinden wel een plekje.
Gabriel Rios is live alleszins een aanrader, omringd door een stel prachtige live-muzikanten en een toffe sfeer. Wie de kans krijgt om hem aan het werk te zien.. niet twijfelen!