Nog een goeie maand en ik ga terug aan het werk, met gemengde gevoelens.
Ik mis het werk en de collega’s en wil er graag terug invliegen, met de nodige koffiekletsen als onderbreking, maar tegelijk zie ik er tegenop om Ilah bij een vreemde achter te laten. Want dat is het toch uiteindelijk, een vreemde onthaalmoeder die zo’n 2 jaar (als alles meevalt) op ons meisje zal passen.
Om toch nog iets te hebben aan ons Ilah’tje houden we de woensdagen voor ons. Dat breekt de week een beetje en zo hebben we ook nog een beetje (meer) geniet van ons meisje terwijl zij de wereld ontdekt.
Intussen hebben we echter nog geen onthaalmoeder. Een jaar geleden hadden we dat wel, maar wegens privéproblemen is ze nog voor ze goed en wel opgestart was, moeten stoppen. Een andere onthaalmoeder werd ons toegewezen, veel keuze hadden we niet maar Jurgen had ze “goedgekeurd” (ik was net bevallen) en het zou ‘s ochtends wat puzzelen worden maar het zou wel lukken.
Krijgen we ergens in maart het fijne bericht dat ook deze madam ermee stopt, op slag, meteen en wel nu. Van de ene op de andere dag gedaan.
En zo zitten we hier nu te wachten op een telefoontje van K&G want hun nieuwe voorstel werd door Jurgen niet echt vriendelijk onthaald. Ze wilden ons naar Moorsel sturen (6 km verder) maar wegens werken en filles en toestanden zou dat een heel gedoe worden en om kort te zijn, de chauffeur van dienst zou nooit op tijd op het werk geraken.
Na de Paasvakantie gaan vele kindjes naar de kleuterklasjes, en er is ook een nieuwe lichting onthaalmoeders op komst.. allemaal fijn, maar wanneer horen we eens iets? Dat we ons kunnen beginnen regelen? Dat we afspraken kunnen maken om te gaan proefdraaien?
Ik kan wel al met zekerheid zeggen dat mijn eerste dag een korte werkdag zal worden.. klokslag 16uur ben ik weg.. naar mijn meisje.